زبان اندر حکم نبودن

زبان اندر حکم نبودن . [زَ اَ دَ ح ُ ن َ دَ ] (مص مرکب ) خارج از موقع و نابجا سخن گفتن . اختیار زبان خود را نداشتن :
زبان بریده بکنجی نشسته صم بکم
به از کسی که نباشد زبانش اندر حکم .

سعدی (گلستان ).