زبان برنگردیدن
لغت‌نامه دهخدا
زبان برنگردیدن . [ زَ ب َ ن َ گ َ دی دَ ] (مص مرکب )... از چیزی ؛ جز آن چیز بر زبان نیامدن . جز آن نیارستن سخنی گفت :
چو کوشیدم که حال خود بگویم
زبانم برنگردید از نیوشه .
- زبان برنگردیدن به چیزی ؛ سخنی را نگفتن . از گفتن آن چیز خودداری کردن :
زبان را مگر دان بگرد دروغ
چو خواهی که تاج از تو گیرد فروغ
زبانت خرد باد و دستور شرم
سخن گفتنت چرب و آواز نرم .
زبانم ار بنگردد بهربیان گردد
بیان حکمت سست و زبان دانش لال .
چو کوشیدم که حال خود بگویم
زبانم برنگردید از نیوشه .
شاکربخاری .
- زبان برنگردیدن به چیزی ؛ سخنی را نگفتن . از گفتن آن چیز خودداری کردن :
زبان را مگر دان بگرد دروغ
چو خواهی که تاج از تو گیرد فروغ
زبانت خرد باد و دستور شرم
سخن گفتنت چرب و آواز نرم .
فردوسی .
زبانم ار بنگردد بهربیان گردد
بیان حکمت سست و زبان دانش لال .
مسعودسعد.
