زبدیا
لغت‌نامه دهخدا
زبدیا. [ زَب َ ] (اِخ ) ابن یشمعئیل . رئیس خاندان یهودا در روزگار یهوشافاط. وی با کاهنی به نام «امریا» به ریاست لاویان و حل و فصل اختلافات آنان در امور مذهبی و اجتماعی برگزیده شد. و گاه نیز وظیفه داشت به دعاوی استینافی لاویان رسیدگی کند. (از دائرة المعارف بستانی ).
