زبوبرلغتنامه دهخدازبوبر. [ زَ ب َ ب َ ] (ع اِ) اخذه بزبوبره ؛ گرفت او را همه . (تاج العروس ). گویند: اخذ بزبوبره هرگاه چیزی باقی نگذارد (یعنی همه را بگیرد) و شاید زبوبر محرف از زنوبر باشد. (متن اللغة).
