زبیری

زبیری . [ زُ ب َ ] (اِخ ) بکاربن عبداﷲبن مصعب بن ثابت بن عبداﷲبن زبیر. از طرف هارون الرشید خلیفه ٔ عباسی به ولایت مدینه منصوب و مأمور گردیدکه آل ابی طالب را مورد سخت گیری قرار دهد. بکار زبیری را با یحیی بن عبداﷲ سرسلسله دودمان علوی مازندران داستانیست که در تاریخ طبری آمده است . همسر وی زنی از فرزندان عبدالرحمان عوف بود و بکار را دوست میداشت . بکار کنیزکی گرفت و این موجب تحریک حسادت همسرش گردید، وی دو غلام زنگی خود را فریفت و با کمک آنان بکار را شبانه بقتل رسانید. غلامان زنگی او در زیر شکنجه اقرار کردند که بکار را بدستور همسرش کشتند و درنتیجه ٔ اقرار آنان همسر زبیر اخراج و از ارث محروم گردید. رجوع به طبری چ دخویه قسمت 3 صص 616 - 619 شود.