زبیر

زبیر. [ زُ ب َ ] (اِخ )ابن عبدالمطلب بن هاشم . بزرگترین اعمام پیغمبر (ص ) بود و در دوران کودکی او وفات یافت . از شاعران قریش بشمار می رفت و شعر اندک سرود، بیت ذیل منسوب بدوست :
اذا کنت فی حاجة مرسلا
فأرسل حکیماً و لاتوصه .

(از اعلام زرکلی ).

در حبیب السیر آمده : اولاد ذکور و اناث عبدالمطلب از خواتین متعدده متولد شده اند از آن جمله عبداﷲ و ابوطالب و زبیر و عبدالکعبه ... از یک مادر بوده اند و او فاطمه دختر عمروبن عابدبن عمران بن مخزوم است . (از حبیب السیر چ خیام ج 1 ص 289). رجوع بدان کتاب ص 288 و طبری چ دخویه قسمت 1 ص 1283، العقد الفرید ج 5 ص 7، جمحی ص 195 و 205، الروض الانف ج 1 ص 78، سمط اللاَّلی ص 743، صبح الاعشی ج 1 ص 358، عیون الاخبار ج 1 ص 38 و 292 شود.