زجاء

زجاء. [ زَج ْ جا ] (ع ص ) شترمرغ ماده ٔ درازگام . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). شترمرغ درازپا یا درازگام . (از جمهرة ج 3 ص 187). مؤنث اَزَج ّ. (از تاج العروس ) (از لسان ) (از متن اللغة) (از جمهره ٔ ابن درید ج 1 ص 59). رجوع به زُج ّ وزَجَج شود. || زن باریک و کشیده ابرو. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). زنی که دارای ابروان کشیده و باریک یا ابروانی باریک ، بلند و زیبا باشد. (از تاج العروس ) .