زجاج ابیض
لغتنامه دهخدا
زجاج ابیض . [ زَ / زِ /زُ ج ِ اَب ْ ی َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) مینا. ضریر انطاکی گوید: خون کبک را چون خشک کنند و بسایند و با مسحوق زجاج ابیض که همانا مینا است ، در چشم کشند، سفیدی آن زایل کند. (از تذکره ٔ ضریر: حجل ). رجوع به مینا و زجاج فرعونی شود.
