زخم جای
لغتنامه دهخدا
زخم جای . [ زَ] (اِ مرکب ) جای زخم . زخمگاه . محل زخم :
سر زخم جایش بکردند خشک
بریق و بقیر و بکافور ومشک .
رجوع به «زخمگاه »، «زخمگه »، و «زخم » شود.
سر زخم جایش بکردند خشک
بریق و بقیر و بکافور ومشک .
فردوسی .
رجوع به «زخمگاه »، «زخمگه »، و «زخم » شود.