زردچهرهلغتنامه دهخدازردچهره . [ زَ چ ِ رَ / رِ ] (ص مرکب ) آنکه صورتش زردرنگ و پژمرده باشد. || پژمرده . افسرده . (فرهنگ فارسی معین ). || مایل به زردی || پسر و یا دختر صاف روی خوشنما و خوشگل . || زن پیر ریشدار. (ناظم الاطباء).
