ترجمه مقاله

زشت گفتن

لغت‌نامه دهخدا

زشت گفتن . [ زِ گ ُ ت َ ] (مص مرکب ) تشنیع. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). اِعراب . (منتهی الارب ). بدزبانی کردن . ناسزا گفتن . بدگوئی کردن :
هر آنجا که آواز او آمدی
ازاو زشت گفتی و طعنه زدی .

دقیقی .


و خطیبان را گفت ، وی را زشت گفتند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 27).
چون به مشکل های تأویلی بگیرم راهشان
جز به سوی زشت گفتن ره ندانند ای رسول .

ناصرخسرو.


رجوع به زشت ودیگرترکیبهای آن شود.
ترجمه مقاله