زعبجلغتنامه دهخدازعبج . [ زَ ب َ / زِب ِ ] (ع ص ، اِ) ابر سپید. || ابر تنک سبک . || نیکو از هر چیزی . || زیتون . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). میوه ٔ درخت زیتون وحشی . (از دزی ج 1 ص 591).
