زعر
لغتنامه دهخدا
زعر. [ زَ / زَ ع َ ] (ع مص ) کم شدن و پراکنده گردیدن موی . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): و زعرالریش کذلک ؛ ای قل و تفرق . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || تنک موی شدن کسی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ).
