زعفرانی خنده
لغتنامه دهخدا
زعفرانی خنده . [ زَ ف َ خ َ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) خنده ٔ بسیار. مأخذش گل کردن . خنده ٔ بی اختیار است از تماشای زعفران زار. (آنندراج ) :
نی همین صبح خنک پف بر چراغم می کند
زعفرانی خنده ٔ خورشید داغم می کند.
نی همین صبح خنک پف بر چراغم می کند
زعفرانی خنده ٔ خورشید داغم می کند.
سالک یزدی (از آنندراج ).