زغالدانلغتنامه دهخدازغالدان . [ زُ ] (اِ مرکب ) جایی که زغال در آن نگاهدارند. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). || ظرفی که در آن زغال سنگ بخاری نهند. (یادداشت ایضاً).