زغموم

زغموم . [ زُ ] (ع ص ) درمانده در سخن . (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغة) (از تاج العروس ج 8 ص 325). در منتهی الارب چ تهران ذیل «ز غ م » زغمون بالضم و به همین معنی آمده و ظاهراً باید تصحیف شده باشد. رجوع به زغوم شود.