زمانیانلغتنامه دهخدازمانیان . [ زَ ] (اِ مرکب ) بمعنی عالمیان . (آنندراج ). (از: «زمانی »، منسوب به زمان ، عالم + «ان »، علامت جمع). رجوع به زمانی و زمان شود.
