زمین اسا

زمین اسا. [ زَ اَ ] (ص مرکب ) زمین آسا. وقار. تمکین .(یادداشت بخط مرحوم دهخدا). زمین مانند :
عزم و حزمش به جنبش و به سکون
آسمان و زمین اسا باشد.

ابوالفرج رونی (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).

رجوع به آسا، اسا و ماده ٔ قبل شود.