زمین حلم

زمین حلم . [ زَ ح ِ ] (ص مرکب ) در بیت زیر ظاهراً کنایه از کسی که بسیار بردبار باشد :
ردی دانش آرای یزدان پرست
زمین حلم و دریادل و راددست .

اسدی .