زمین رند
لغتنامه دهخدا
زمین رند. [ زَ رَ ] (نف مرکب ) تراشنده و خراشنده ٔ زمین :
از هیبت مژگان دو بادام تو بی جنگ
چنگال هژبران زمین رند شکسته .
رجوع به رندیدن شود.
از هیبت مژگان دو بادام تو بی جنگ
چنگال هژبران زمین رند شکسته .
سوزنی .
رجوع به رندیدن شود.
