زنهارگیر
لغتنامه دهخدا
زنهارگیر. [ زِ ] (نف مرکب ) امانت دار. گیرنده ٔ امانت . کفیل :
سه سالش پدروار از آن گاو شیر
همی داد هشیار زنهارگیر.
|| آنکه برای کسی امان می گیرد و یا مهلت می گیرد. (ناظم الاطباء).
سه سالش پدروار از آن گاو شیر
همی داد هشیار زنهارگیر.
فردوسی .
|| آنکه برای کسی امان می گیرد و یا مهلت می گیرد. (ناظم الاطباء).