زنگنلغتنامه دهخدازنگن . [ زَ گ ِ ] (ص نسبی ) موی زنگن ؛ مجعد: شعر رجل ؛ موئی نه زنگن ونه شیو. (مهذب الاسماء، یادداشت بخط مرحوم دهخدا).