زهزمةلغتنامه دهخدازهزمة. [ زَ زَ م َ ] (ع اِ) آواز که از دور آید. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || بانگ و پویه ٔ دویدن . (منتهی الارب ). بانگ . || (مص ) نزدیک گذاشتن رونده گامهای خود را در رفتن . (ناظم الاطباء).
