زوالگاهلغتنامه دهخدازوالگاه . [ زَ ] (اِ مرکب ) ظهر.(یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : به وقتی تنهادر خوابگاه بود زوالگاه . (مجمل التواریخ والقصص ).