زوزیةلغتنامه دهخدازوزیة. [ زُ وَ ی َ ] (ع ص ) (از «زوی و») دیگ بزرگ که یک شتر گوشت پزد.(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به زوازیة شود.