زؤزئةلغتنامه دهخدازؤزئة. [ زُ ءَ زِ ءَ ] (ع اِ) لغتی است در زآزئة. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). جوهری بتوهم آنکه معتل است این ماده را در معتل واوی آورده است . (منتهی الارب ).
