زکریةلغتنامه دهخدازکریة. [ زَ ری ی َ / زَ ک َ ری ی َ ] (ع ص ) بز ماده ٔ سخت سرخ . (منتهی الارب ). مؤنث زکری . یقال : عنز زکریة؛ بز ماده ٔ سخت سرخ . (ناظم الاطباء).
