زکنلغتنامه دهخدازکن . [ زَ ک َ ] (ع اِ) گمان قوی است یا طرفی از گمان . (منتهی الارب ) (آنندراج ).گمان و وهم . (ناظم الاطباء). گمان بمنزله ٔ یقین است نزد بعضی یا طرفی از گمان است . (از اقرب الموارد).
