زیارتگه

زیارتگه . [ رَ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) مزار. زیارتگاه . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
ز سمرقند بسی کس به دعای توشدند
به زیارتگه کاشان و عبادتگه اوش .

سوزنی .

رفت از آنجا و برگ راه بساخت
به زیارتگه مقدس تاخت .

نظامی .

زیارتگه اصل داران پاک
ولی نعمت فرع داران خاک .

نظامی .

وزین حال اگر نیز گردان شوم
زیارتگه نیکمردان شوم .

نظامی .

گرت در بیابان نباشد چهی
چراغی بنه در زیارتگهی .

سعدی (بوستان ).

بر سر تربت ما چون گذری همت خواه
که زیارتگه رندان جهان خواهد بود.

حافظ.

رجوع به زیارتگاه شود.