زیباخو
لغتنامه دهخدا
زیباخو. (ص مرکب ) خوشخو. (آنندراج ). کسی که دارای طبیعت و خوی خوش باشد. (ناظم الاطباء) :
هر آنچه بر سر آزادگان رود، زیباست
علی الخصوص که از دست یار زیباخو.
هر آنچه بر سر آزادگان رود، زیباست
علی الخصوص که از دست یار زیباخو.
سعدی .