زیباسر

زیباسر. [ س َ ] (ص مرکب ) در بیت زیر از فردوسی ظاهراً بمعنی نیک اندیشه و خوش فکر و یا سردار و سالار نیک و رئیس زیبنده و لایق و درخور آمده است :
گنه کار بی بر تویی در جهان
نه شاهی نه زیباسری از مهان .

فردوسی .