زین کوهه
لغت‌نامه دهخدا
زین کوهه . [ هََ / هَِ ] (اِ مرکب ) زین کوده است که قرپوس و بلندی پیش زین باشد. (برهان ). بلندی پیش زین را گویند. (جهانگیری ). زین کوده و قاش زین . (ناظم الاطباء). بلندی پیش زین که قرپوس زین خوانند. (فرهنگ رشیدی ). قرپوس زین است یعنی بلندی پیش زین ... و آن را کوهه ٔ زین نیز گفته اند. (انجمن آرا) (آنندراج ) :
به ناوردگه رفت و آنگه چو باد
رسید و به زین کوهه سر برنهاد.
درآمد به هنجار ره ره نورد
ز زین کوهه آویخت گرز نبرد.
به کم زانکه مرغی زند سر در آب
ز زین کوهه بربودش اندر شتاب .
سیرم پشتش از ادیم سیاه
مانده زین کوهه رامیان دو راه .
به ناوردگه رفت و آنگه چو باد
رسید و به زین کوهه سر برنهاد.
اسدی .
درآمد به هنجار ره ره نورد
ز زین کوهه آویخت گرز نبرد.
اسدی .
به کم زانکه مرغی زند سر در آب
ز زین کوهه بربودش اندر شتاب .
اسدی .
سیرم پشتش از ادیم سیاه
مانده زین کوهه رامیان دو راه .
نظامی (هفت پیکر چ وحید ص 73).
