ز پای افکندن

ز پای افکندن . [ زِ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از کشتن . بزمین افکندن . از پای درآوردن :
بر ایشان ببخشید زورآزمای
وز آن پس نیفکند کس را ز پای .

فردوسی .

رجوع به ز پای فکندن و از پای افکندن و از پای فکندن شود.