ساز ضربیلغتنامه دهخداساز ضربی . [ زِض َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آلت موسیقی که با کوبیدن ضربه ای بدان بصدا درآید، چون دایره و طبل و کوس و غیره . رجوع به ساز شود.
