ساق منجه

ساق منجه . [ ق ِ م َ ج ِ ] (هندی ، ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) منجه چارپای که در هندوستان بر آن دراز کشند و آن را پلنگ نیز گویند. و این هر دو لفظ هندی الاصل اند زیرا که در ایران و توران نبود و بعضی گویند که در حالا بعض جاها رواج یافته . و لفظ منجه هندی پنجابی است ، و ساق منجه عبارت است از دو چوب کلان از چهار چوب آن . (آنندراج از بهار عجم ) :
شودبه هند چو خراط چرخ بر سرکار
ز چوب خشک تنم ساق منجه میخواهد.

ملاطغرا (از آنندراج ) (بهارعجم ).

رجوع به ساق شود.