ساهی
لغتنامه دهخدا
ساهی . (ع ص ) غافل و فراموشکار. (آنندراج ) (مهذب الاسماء) (غیاث ). فراموشکار. ج ، ساهون . (مهذب الاسماء) : و گفت ای که گفتی توانگران مشتغل اند و ساهی و مست ملاهی . (گلستان ).
ای پسر گر ملازم شاهی
نتوان بود غافل و ساهی .
ای پسر گر ملازم شاهی
نتوان بود غافل و ساهی .
اوحدی .