سایه فکندن

سایه فکندن . [ ی َ / ی ِ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) پرتو افکندن :
می بر ساعدش از ساتگنی سایه فکند
گفتی از لاله پشیزستی بر ماهی شیم .

معروفی بلخی .

هر کجا طلعت خورشیدرخی سایه فکند
بیدلی خسته کمربسته ٔ جوزا برخاست .

سعدی .

|| عنایت و توجه داشتن :
چون همایم سایه ای بر سر فکن
تا در اقبالت شوم نیک اختری .

سعدی (طیبات ).