سباء

سباء. [ س َ ] (ع مص ) (مهموز) خریدن می را جهت باز فروختن . (منتهی الارب ). || شراب خریدن و از جایی بجایی بردن . (اقرب الموارد). || بتازیانه زدن . (تاج المصادر بیهقی ص 90): سَبَاءَ فلاناً؛ تازیانه زد کسی را. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || به آتش سوختن . (تاج المصادر بیهقی ص 90): سَبَاءَ الجلد؛ سوخت پوست را. سبأت النار الجلد؛ آتش گرفت جلد را و برگردانید گونه ٔ آن را. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).