سبج اسمورلغتنامه دهخداسبج اسمور. [ س َ ب َ ج ِ اِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب )نامی است که فارسیان به یاقوت داده اند، زیرا دفع کننده ٔ طاعون است . رجوع به الجماهر بیرونی ص 33 شود.
