سبز گندم گون

سبز گندم گون . [ س َ زِ گ َ دُ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از معشوق سبزرنگ . (آنندراج ) :
ز جا برخیزم و در جستجوی او بجان افتم
پی آن سبز گندم گون چو مور ناتوان افتم .

ملا مفیدی (از آنندراج ).