سبوکش
لغت‌نامه دهخدا
سبوکش . [ س َ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) سبوکشنده . آنکه سبو کشد. حمل کننده ٔ سبو. آنکه سبو از جایی بجایی برد. || شرابخوار :
صد چو حاضر سبوکشان دیدم
بر در دیر ساخته مأوی .
کعبه بزاهدان رسد دیر بما سبوکشان
بخشش اصل دان همه ما و تو از میان بری .
سبوکشان همه در بندگیش بسته کمر
ولی ز ترک کله چتر بر سحاب زده .
نه من سبوکش این دیر رندسوزم و بس
بسا سراکه در این کارخانه سنگ و سبوست .
صد چو حاضر سبوکشان دیدم
بر در دیر ساخته مأوی .
ناصرخسرو.
کعبه بزاهدان رسد دیر بما سبوکشان
بخشش اصل دان همه ما و تو از میان بری .
خاقانی .
سبوکشان همه در بندگیش بسته کمر
ولی ز ترک کله چتر بر سحاب زده .
حافظ.
نه من سبوکش این دیر رندسوزم و بس
بسا سراکه در این کارخانه سنگ و سبوست .
حافظ.
