سبیب

سبیب . [ س َ ] (ع ص ) همدشنام مرد. (منتهی الارب ). || (اِ) موی دم و فش و پیشانی اسب . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد): فرس خافی السبیب . (اقرب الموارد). || یک دسته مو و گیسو. ج ، سبائب . و منه : سبائبه تحول علی صدره . (منتهی الارب ). خصلة من الشَّعر. (اقرب الموارد).