ستایش بردن

ستایش بردن . [ س ِ ی ِ ب ُ دَ ] (مص مرکب )ستوده شدن . نیک نام گشتن . به نیک نامی مردن . ممدوح دیگران شدن بسبب کار نیک و منش پسندیده :
فریدون فرخ ستایش ببرد
بمرد او و جاوید نامش نمرد.

فردوسی .

بدیوار پشتش نهاد و بمرد
بمرد و ز گیتی ستایش ببرد.

فردوسی .