ستمگاری . [ س ِ ت َ ] (حامص مرکب ) عمل ستمگار : چار سالست کز ستمگاری داردم بیگنه بدین خواری . نظامی . بجز آن هر چه بینی از خواری باشد آن نوعی از ستمگاری . نظامی . رجوع به ستمکاری شود.

ستمگاری

نواله خواری

طعام خواری

مردم خوری

درشت خواری

گیاه خوری

حرام خواری

باده نوشی

مردم خواری

ستمگار

دانه خواری

عیطبول

ملحملی

ممیزی

پرداخت کردن با مالش

بستر جانور

بهلق

لغت‌نامه دهخدا