ستم بردن

ستم بردن . [ س ِ ت َ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) ستم کشیدن . انظلام :
خار است و گل در بوستان هرچ او کند نیکوست آن
سهلست پیش دوستان از دوستان بردن ستم .

سعدی (طیبات ).

اگر بینوایی برم ور ستم
گرم عاقبت خیر باشد چه غم .

سعدی (بوستان ).