ستوهی

ستوهی . [ س ُ ] (حامص ) سیرآمدگی . ضجرت . بجان آمدگی . اذی . اذیت . (دستوراللغة). || ترس . وحشت . (ولف ) :
چوروز از شب آمد بکوشش ستوه
ستوهی گرفته فرو شد بکوه .
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 1 ص 189).
بزین پلنگ اندرون بد سوار
ستوهی نیامَدْش از آن کارزار.
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 5 ص 1222).