سجانیدهلغتنامه دهخداسجانیده . [ س َ دَ / دِ ] (ن مف ) از سجانیدن . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). کسی را یا چیزی را گویند که بسبب سرمای سخت از حال خود گشته باشد. (برهان ) (آنندراج ).
