سجیف
لغت‌نامه دهخدا
سجیف . [ س َ ] (ع اِ) سجاف . فراویز. پروز. طراز. پرواز. (فرهنگ البسه ٔ نظام قاری ). ستر. (اقرب الموارد) :
ساعد آستین اطلس را
که سجیف خشیشی است سوار.
سوی سجیف صوف ز مدفون شکایتی
پیچیده در لباس مکرر نوشته اند.
|| زه کمان و شیاری که در بالای آن قرار دهندتا تیر را در وقت انداختن بدان تکیه دهند. (ناظم الاطباء).
ساعد آستین اطلس را
که سجیف خشیشی است سوار.
نظام قاری (دیوان ص 23).
سوی سجیف صوف ز مدفون شکایتی
پیچیده در لباس مکرر نوشته اند.
نظام قاری (دیوان ص 24).
|| زه کمان و شیاری که در بالای آن قرار دهندتا تیر را در وقت انداختن بدان تکیه دهند. (ناظم الاطباء).
