سحایةلغتنامه دهخداسحایة. [ س ِ ی َ ] (ع اِ) دماغ . || پاره ای از ابر. || تراشه و رندیده از هر چیزی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد): سحایة القرطاس ؛ تراشه ٔ کاغذ. (منتهی الارب ). || پیشه ٔ سَحّاء. (اقرب الموارد).
