سخندارلغتنامه دهخداسخندار. [س ُ خ َ ] (نف مرکب ) رازدار. سِرنگاهدار : راز دل من یکسره یا بی همه با اوزیرا بس امین است و سخندار و بی آزار.ناصرخسرو.